حکم اعلام شده برای بیرانوند به اندازه کافی مضحک به نظر می‌رسید و حالا با اعترافات اخیرش اوضاع از قبل هم پیچیده‌تر شده است. سنگربان تیم ملی ادعا کرده نه تنها جریمه ۲۰ میلیارد تومانی را به پرسپولیس نمی‌دهد، بلکه ۵ میلیاردی که به عنوان شیرینی! به یکی از اعضای هیات‌مدیره پرداخت کرده بود را هم پس می‌گیرد و فیلمش را هم دارد. حقیقتا شگفت‌انگیز است؛ اینکه نفر اول دروازه تیم ملی در تقریبا یک دهه اخیر، با هر رفتار و اظهارنظر و کنش‌گیری، تبدیل به سوژه یک فوتبال کشور می‌شود و انگار کسی نیست که درست و غلط را به او یاد بدهد. یک زمانی کیفیت فنی بیرانوند باعث می‌شد مردم درباره‌اش صحبت کنند، ولی الان مدت‌هاست حواشی ریز و درشتی که می‌سازد، سوژه عام و خاص شده و انگار از هیچ‌کدام هم درس نمی‌گیرد.
جنجال تابستان پارسال که در آستانه پیوستن به استقلال بود و شهر را به‌هم ریخت، برای او عبرت نشده و تولید حاشیه‌هایش را از هر سال به هر ماه افزایش داده است! جالب اینجاست که روز گذشته سعید مظفری‌زاده، مدیرعامل تراکتور گفت اجازه نمی‌دهد دروازه‌بان تیمش را به حاشیه بکشانند، اما واقعیت اینجاست که این بازیکن با تجربه سال‌ها بازی در سطح اول فوتبال ایران و حتی حضور در اروپا، عامل اصلی به سراشیبی رفتن خودش است.
او به خیال خام اینکه مدیران پرسپولیس را قانون‌شکن و خودش را منزه نشان دهد، علنا به پرداخت پول زیرمیزی اعتراف کرده درحالی که مجازات رشوه‌دهنده و گیرنده در قانون اساسی یکسان است!
بیرو آن‌قدر درگیر موارد غیرفوتبالی و تصمیمات و گفتار غلط شده که مدت‌هاست در مستطیل سبز نمایش درخشانی نداشته و اصلا کسی به خاطر نمی‌آورد آخرین بازی موثر یا سوپر سیو وی چه زمانی بوده است. او یکشنبه دو گل از فولاد دریافت کرد که یکی از دیگری بدتر بود و کاملا بیانگر اوضاع روحی و روانی وی بود.
عجیب است با این سطح کیفیت و این همه حاشیه، چه اصراری وجود دارد بیرانوند را سنگربان شماره یک کشور بدانیم؟ کسی که تیم ملی، پرسپولیس و حالا تراکتور از اکت‌های بد موقع وی داخل و خارج زمین ضربه خورده‌اند، اما هنوز هم به خیال خودش در همه موارد محق بوده و کسی نمی‌تواند بگوید بالای چشمش ابرو است. الان هم که قرار است به دلیل شرایط حساس بازی تیم ملی، بعدا به گفته‌های او رسیدگی شود. خب همین رفتارها باعث می‌شود بیرو نه حرف زدن یاد بگیرد و نه حرف نزدن را!
